A Lei 20/2022, do 19 de outubro, de Memoria Democrática, ten entre os seus principais obxectivos, o recoñecemento de quen padeceron persecución ou violencia, por razóns políticas, ideolóxicas, de pensamento ou opinión, de conciencia ou crenza relixiosa, de orientación e identidade sexual, durante o período comprendido entre o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936, a Guerra de España e a Ditadura franquista ata a entrada en vigor da Constitución Española de 1978, así como promover a súa reparación moral e a recuperación da súa memoria persoal, familiar e colectiva, adoptar medidas complementarias destinadas a suprimir elementos de división entre a cidadanía e promover lazos de unión en torno aos valores, principios e dereitos constitucionais.

Concretamente, no seu artigo 16, relativo á procura de persoas desaparecidas, no seu apartado 1, dispón “Corresponderá á Administración Xeral do Estado a procura de persoas desaparecidas durante a Guerra e a Ditadura, sen prexuízo das competencias doutras administracións públicas relacionadas coa esta actividade” e no apartado cuarto do mesmo artigo, establécese que “As actividades de indagación, localización e identificación das persoas desaparecidas durante a Guerra ou a represión política posterior e cuxo paradoiro se ignore, realizadas polas vítimas ou aquelas entidades que inclúan o desenvolvemento de tales actividades entre os seus fins, poderán contar coa colaboración das administracións públicas, no marco da política pública de procura de persoas desaparecidas e a planificación establecida, a través dos mecanismos de financiamento e axuda que se establezan”.

En relación coa procura de persoas desaparecidas, o artigo 16 da Lei 20/2022, do 19 de outubro, de Memoria Democrática, establece que corresponde á Administración Xeral do Estado a procura de persoas desaparecidas durante a Guerra e a Ditadura, sen prexuízo das competencias doutras administracións públicas relacionadas coa esta actividade.

Tendo en conta o anterior, e atendendo ás razóns de interese público social e humanitario subxacentes, considérase adecuado participar na execución dos traballos que levarán a cabo determinadas entidades locais, vinculados á procura de restos de persoas, vítimas da guerra civil e a ditadura, contribuíndo economicamente aos mesmos mediante a concesión destas subvencións.

Constatada a existencia de suficientes razóns de interese público social e humanitario que xustifican a concesión de subvención de forma directa, con arranxo ao disposto nos artigos 22.2.c) e 28 da Lei 38/2003, do 17 de novembro, Xeral de Subvencións, o instrumento xurídico empregado vén determinado por lei e debe revestir a forma de real decreto.

O obxectivo principal das subvencións contidas no real decreto, consiste en contribuír economicamente con determinadas entidades locais para a realización de labores de localización, exhumación e identificación de restos de vítimas da guerra civil e a ditadura.

Debido a que se trata dunha actuación material, a alternativa de outorgamento da subvención sería a opción de non outorgala, debendo chegarse á conclusión de que esta última opción non faría posible cumprir os obxectivos definidos, nin levarse a cabo as actividades subvencionadas neste caso, a procura, exhumación e identificación dos restos mortais de persoas represaliadas e por iso, a concesión da subvención resulta a decisión máis adecuada.