Espainiak Frantzian duen enbaxadore Victorio Redondoren ongietorriarekin, Espainiak Parisen duen enbaxadak “Diktadura eta Demokrazia Memoriak” ekitaldia ospatu du. Mercedes Yustak hartu du hitza, Espainia Garaikidearen Historian katedraduna Paris 8 Unibertsitatean. Fernando Martinez Memoria Demokratikorako Estatu idazkariarekin itxi du ekitaldia.

Lurrunaren ondoren, “Si me borrara el viento lo que yo canto” (Espainiako protesta abestiaren istorioak) ikuskizunak omenaldia egin die protesta abestiaren generoko abesti espainiarraren gogoangarrifikatu batzuk. Maximo Pradera da kontalaria, Laura Sabatel sopranoa, eta Antonio Lopez Serrano, pianoan. Protesta-kantaren tradizio luzea dago, XIX. Mendeko ureztatzeko Ereserkian. Hala ere, diktadura frankistan eta Trantsizioko lehen urteetan gertatu zen gizarte-fenomeno bat, musika aldarrikapenerako eta gizarte-kohesiorako elementu gisa erabiltzen zuena. Hala eta guztiz ere, artistek hainbat kanta proposatzen dituzte, besteak beste, Ceciliaren “Mi querida España”, Raimonen “Al vent”, Victor Manuelen “España camisa blanca”, Chicho Sanchez Ferlosioren “Gallo rojo, gallo negro” edo “Libertad sin ira”.

“Memorias de Dictadura y Democracia” Espainia aske ospatzeko ekitaldien barruan kokatzen da. 50 años.