Coa benvida a cargo do Embaixador de España en Francia, Victorio Redondo, a Embaixada de España en Paris acolleu a celebración do acto “Memorias de Ditadura e Democracia”. Interveu Mercedes Yusta, catedrática de Historia de España Contemporánea na Universidade París 8. Pechou o acto o secretario de Estado de Memoria Democrática, Fernando Martínez.

Tras o acto institucional, o espectáculo “Se me borrase o vento o que eu canto” (Historias da canción protesta en España) con Máximo Pradera, como narrador, a soprano Laura Sabatel, e Antonio López Serrano, ao piano, rendeu homenaxe a algunhas das cancións españolas máis memorables do xénero da canción protesta. En España hai unha longa tradición de canción protesta, que se remonta ao Himno de Riego do século XIX, aínda que é durante a ditadura franquista e primeiros anos da Transición cando se produce un fenómeno social que utiliza a música como elemento de reivindicación e cohesión social. Así, no repertorio do espectáculo, os artistas propoñen temas como “A miña querida España”, de Cecilia; “Ao vent”, de Raimon; “España camisa branca”, de Víctor Manuel; “Galo vermello, galo negro”, de Rizo Sánchez Ferlosio ou “Liberdade sen ira”, entre outras.

“Memorias de Ditadura e Democracia” enmárcase nos actos da celebración España en liberdade. 50 anos.